Nadat we na het overlijden van mijn moeder, ook mijn vader hadden weggebracht, moest hun huisje, met al hun dierbare spullen leeg gehaald worden. Een behoorlijk emotioneel iets. In dit huis zijn wij als kinderen opgegroeid. Hier zijn dus jarenlange herinneringen, van jaren opgeslagen.

Het herinneringsboekje wat gemaakt was voor mijn broer, gaf mij inzicht, dat we beiden het verlies heel anders hebben ervaren. Het gaf ons de mogelijkheid om over oud zeer te praten, waardoor we dichter bij elkaar zijn  gekomen.

Je hebt precies de essentie gevangen. Dat wat voor ons belangrijk was kunnen we terugzien in de foto’s. We nemen nu met voldoening afstand, want het is niet helemaal weg.